του Γιάννη Χατζή
Η πολιτική ενασχόληση και παρέμβαση στις συνοικίες των τόσων προβλημάτων, στριφογύριζε στο μυαλό και την πρακτική πολλών από εμάς, λίγο πολύ κατά περίπτωση, περισσότερο ή λιγότερο συγκροτημένα. Μετά από τις εκλογές όμως του 2009, η παρουσία μας συγκεκριμενοποιείται, αναβαθμίζεται και επεκτείνεται περισσότερο, με τη συγκρότηση πρωτοβουλιών γειτονιάς, σαν πρωτόλιες μορφές λαϊκής αυτοοργάνωσης. Από τότε η παρέμβαση μας έγινε αντικείμενο προβληματισμού και ειδικής συζήτησης, τόσο για το περιεχόμενο, όσο και για τη φυσιογνωμία, τις μορφές, την απεύθυνση και τον τρόπο λειτουργίας που θα έπρεπε να έχει. Οι πολιτικές συνθήκες που προέκυψαν τα τελευταία δύο χρόνια, από το κίνημα των πλατειών και τις πρόσφατες εκλογές και το πολιτικό κλίμα όπως διαμορφώνεται μετεκλογικά, θα έχουν το αντίκτυπο τους στη συνοικία αλλά και κεντρικά, θα βάλουν νέους προβληματισμούς και θα ζητάν νέες απαντήσεις.
Είναι προφανές ότι είναι άμεση ανάγκη ισχυροποίησης της κοινής δράσης και της δικιάς μας ενεργοποίησης στη συνοικία, στο χωριό, στην πόλη, πάνω σε θέματα και προβλήματα της κεντρικής πολιτικής σκηνής, όπως αυτά διαμορφώνονται κάτω από το βάρος των τελευταίων εξελίξεων.
Η αντιδραστική λαίλαπα που επέβαλαν οι ιμπεριαλιστές στη χώρα μας με όργανα τους τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, επιβάλλει ένα καθεστώς δουλείας και εξαθλίωσης για το λαό μας και την εργατική τάξη. Η αντιλαϊκή αυτή επίθεση αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς και βαθαίνει ολοένα περισσότερο με σωρεία μνημονίων, μεσοπρόθεσμων, πολυνόμων κ.λ.π. Η ιμπεριαλιστική εξάρτηση και η υποτέλεια αναδεικνύονται σε «μητέρες» κάθε κακοδαιμονίας και νεοαποικιακής επιβουλής για τη χώρα, ενώ την καθιστούν υποχείριο κρίκο των επιθετικών σχεδίων των ιμπεριαλιστών για παγκόσμια κυριαρχία, με ορατές και άμεσες τις συνέπειες και τους κινδύνους για όλους τους λαούς της περιοχής.
Η Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση της Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας έρχεται να καλύψει μιαν αδυναμία και μια ανάγκη. Την αδυναμία έως και την ανυπαρξία της αντιιμπεριαλιστικής πάλης και τη διαστρέβλωση του περιεχομένου της, με ευθύνη της εντός και εκτός των τειχών Αριστεράς και την ανάγκη για αντίσταση σ’ όλα τα κεντρικά προβλήματα διαβίωσης του λαού και την πάλη ενάντια στα δεσμά εξάρτησης του λαού μας από όλους τους ιμπεριαλιστές. Η Πρωτοβουλία έρχεται να συμβάλλει στην αναγκαία κοινή δράση, σ’ ένα Αριστερό Μέτωπο Αντίστασης, διεκδίκησης και ανατροπής. Να συσπειρώσει τους αγωνιστές που δεν ταυτίζονται με τις απόψεις ενάντια στην Αντίσταση και τη λαϊκή μαζική πάλη και ψάχνουν χώρο. Να προωθήσει την κίνηση του κόσμου και να καταστήσει το λαό πρωταγωνιστή των εξελίξεων.
Για το πρόβλημα της εξάρτησης της χώρας μας και με τις πολεμικές συγκρούσεις που προκλήθηκαν και προκαλούνται, είχαν συγκροτηθεί και στο παρελθόν, ιδιαίτερα με την επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, διάφορες αντιπολεμικές επιτροπές, όπως και επιτροπές ενάντια στις βάσεις, που στην πορεία κάποιες από αυτές ατόνησαν. Η σημερινή πολιτική συγκυρία, οξύνει τις αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών. Στη χώρα μας «στο όνομα της αντιμετώπισης του χρέους και των ελλειμμάτων, δίνονται η χαριστικές βολές στην παραγωγική συγκρότηση της χώρας, ξεπουλιέται κάθε δημόσιος πλούτος της και η εργατική τάξη και ο λαός υποθηκεύονται στο ιμπεριαλιστικό και ντόπιο κεφάλαιο». Η ανάγκη μιας μόνιμης και σταθερής συσπείρωσης οργανώσεων και ανένταχτων σε κοινή δράση, με πολιτικό περιεχόμενο και ευρύτερο προσανατολισμό την αντιπαράθεση με τις αντιλαϊκές και αντεπαναστατικές απόψεις και που θα συμβάλει ουσιαστικά στην αντιιμπεριαλιστική και αντικαπιταλιστική πάλη του λαού μας σε πανελλαδικό επίπεδο, είναι προφανής.
Η Πρωτοβουλία Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας έρχεται να καλύψει αυτήν την αναγκαιότητα και ζητά εσπευσμένα απαντήσεις για το πεδίο ύπαρξης και δράσης της. Φυσικά απαντήσεις ζητάν και οι δικοί μας προβληματισμοί για τη μορφή, τη γραμμή, τα αιτήματα και τους τρόπους της κινηματικής παρέμβασης της ΠΑΑΣ στην πόλη, στο χωριό, στη συνοικία, εκεί που εδώ και καιρό παρεμβαίνουμε και δραστηριοποιούμαστε κύρια με τις πρωτοβουλίες κατοίκων της συνοικίας.
Για την κοινή δράση.
Η ήττα του εργατικού, αριστερού και επαναστατικού κινήματος και όλοι οι αρνητικοί συσχετισμοί που διαμορφώθηκαν από αυτή, η κυριαρχία του ρεβιζιονισμού μ’ ότι αυτό συνεπακόλουθα σημαίνει για το κίνημα, με λίγα λόγια το βαθύτατο αυτό πολιτικό πρόβλημα της Αριστεράς ήταν ο ανασταλτικός παράγοντας που απέτρεψε την ύπαρξη ενός ικανού αντιιπεριαλιστικού κινήματος και την κοινή δράση για μια δυναμική και χωρίς λαθεμένες απόψεις αντίσταση ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτιση της χώρας.
Αναζητώντας την ταυτότητα της ΠΑΑΣ, όπως και τη δική μας σαν αγωνιστών, διαπιστώνουμε ότι η κοινή δράση μέσα σ’ ένα μαζικό κίνημα είναι μονόδρομος και ο μόνος που στις σημερινές συνθήκες μπορεί να οικοδομήσει όρους για την ανάπτυξη της αντιιμπεριαλιστικής- αντικαπιταλιστικής πάλης. Πρόκειται για μια συνεχή, επίπονη διαδικασία που δεν είναι ευθεία, αλλά είναι η μόνη που μπορεί να εγγυηθεί αποτέλεσμα.
Στους ανασταλτικούς-εμπόδια παράγοντες στην ανάπτυξη της κοινής δράσης για την επίτευξη αντιιμπεριαλιστικής συνεργασίας και τη μαζικοποίηση των πρωτοβουλιών μπορούμε να αναφέρουμε:
• Τον αναχωριτισμό, την περιχαράκωση και τις ρεβιζιονιστικές απόψεις του ΚΚΕ, που θέλοντας να καλύψει και να μπαλώσει τα αδιέξοδα, τις ήττες του και την εμπλοκή του στις οξυνόμενες απαιτήσεις της ταξικής πάλης, μιλά για «κατάργηση» της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και προβάλλει τη θεωρία της «ιμπεριαλιστικής Ελλάδας».
• Τη φιλοΕΕ πολιτική του Συνασπισμού και τους εξωραϊσμούς και τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργεί για τους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς και ιδιαίτερα για την ΕΕ. Τις μεθοδεύσεις με τα διάφορα δίκτυα, συντονιστικά και την «Πρωτοβουλία των Πρωτοβουλιών», στην προσπάθεια του να ποδηγετήσει το κίνημα των πρωτοβουλιών, στις πολιτικές του επιδιώξεις.
• Την υποβάθμιση, διαστρέβλωση, έως και εξαφάνιση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Την ολοένα αυξανόμενη δεξιά πολιτική της.
• Την αναρχοαυτονομία και τον τροτσκισμό .
• Τη λογική της ανάθεσης, τον κυβερνητισμό και τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό.
• Τις μικροκομματικές λογικές κι εκείνες του «περιπτέρου γωνία».
• Τη δράση των φασιστικών συμμοριών και τη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής.
• Τέλος, τις διάφορες απόψεις-περιχαρακώσεις συναγωνιστών μέσα στην προσπάθεια στησίματος και ανάπτυξης αντιιμπεριαλιστικής πρωτοβουλίας, που προτείνουν μιαν κεντρομορφική καθοδήγηση και λειτουργία της ΠΑΑΣ.
• Τη σύγχυση, απολιτική και ηττοπαθή στάση ενός κόσμου, αποτέλεσμα της πολιτικής δράσης των ρεβιζιονιστών και την ανυπαρξία λαϊκού κινήματος.
• Της υγειονομικές ζώνες που στήνονται για την περιθωριοποίηση μας.
Αυτά έχουμε να αντιμετωπίσουμε στο δρόμο μας για κοινή δράση. Ένα δυσχερέστερο πολιτικό κλίμα, απ’ αυτό που υπήρχε πριν τις εκλογές τόσο σε επίπεδο προθυμίας σε συνεργασίες και οικοδόμηση όρων κοινής δράσης, όσο και στο επίπεδο μπλοκαρίσματος της συμμετοχής και δράσης του κόσμου, από την πολιτική των οπουρτονιστών.
Σήμερα όμως καλούμαστε να συνεχίσουμε την προσπάθεια μας μέσα στα νέα δεδομένα, επιστρατεύοντας τις όποιες εμπειρίες μας από το παρελθόν. Να σταθούμε δίπλα και μέσα στον κόσμο, συμβάλλοντας στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία.
Η απεύθυνσή μας.
Απευθυνόμαστε σε κάθε δύναμη και συλλογικότητα, σε κάθε ανένταχτο αγωνιστή. Δημιουργούμε σχέσεις μ’ ένα αγωνιστικό δυναμικό που βρίσκεται σε σύγχυση, σε κάθε αποστοιχισμένο και προβληματισμένο άτομο και γενικά σ’ όλους που πλήττονται από το καθεστώς της εξάρτησης και την αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων της τρόικας και θέλουν να αντισταθούν και να συγκρουστούν για την ανατροπή του καθεστώτος της εξάρτησης, της υποτέλειας και τις καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Με λίγα λόγια απευθυνόμαστε σε άτομα με κάποιας εμβέλειας πολιτική και αγωνιστική παρουσία. Η Πρωτοβουλία φιλοδοξεί να γίνει χώρος υποδοχής και φιλοξενίας, πόλος συσπείρωσης συλλογικοτήτων και ανένταχτων, που ως ένα βαθμό έχουν απεγκλωβιστεί από την κυρίαρχη οπουρτουνιστική λογική της επίσημης Αριστεράς κι όχι μόνο.
• Οι συλλογικότητες.
Απευθυνόμαστε για συνεργασία σε κάθε πολιτική, πολιτιστική, τοπική συλλογικότητα, προτείνοντας τη συνδιαμόρφωση του πλαισίου και του τρόπου λειτουργίας της Πρωτοβουλίας. Πρόκειται για μια κίνηση πολιτικής ενότητας και πάλης, για τη συσπείρωση δυνάμεων σε κοινές πρωτοβουλίες και δράσεις. Θεμέλιος λίθος της συνεργασίας ο διάλογος, ο σεβασμός των ιδιαιτεροτήτων των συναγωνιστών, την ισότητα, τις δημοκρατικές διαδικασίες, το διάλογο αλλά και την αντιπαράθεση. Είναι κατανοητό ότι η κοινή μας δράση με συλλογικότητες, μπορεί να παίρνει κατά περίπτωση διάφορες μορφές και εμβέλεια.
_ Όταν οι συλλογικότητες αποδέχονται το πλαίσιο της Πρωτοβουλίας και
λειτουργούν συμμετέχοντας ουσιαστικά στη μορφοποίηση στο περιεχόμενο, τους
στόχους και τη λειτουργία της.
_ Όταν κάποια συλλογικότητα συσπειρώνεται και συνεργάζεται με την Πρωτοβουλία,
μόνο για έναν ή κάποιους στόχους (π.χ. για το κλείσιμο κάποιας βάσης,
παρέμβαση ενάντια στην επίσκεψη κάποιας προσωπικότητας των ιμπεριαλιστών,
απαραβίαστο συνόρων).
_ Όταν αγωνιστές της Πρωτοβουλίας, λειτουργούν μέσα σε μια συλλογικότητα,
προωθώντας, τους στόχους της Πρωτοβουλίας.
_ Όταν η Πρωτοβουλία συμμετέχει και λειτουργεί αυτόνομα μέσα σε μια
συσπείρωση πρωτοβουλιών, επιτροπών ή ένα συντονιστικό.
Στόχος μας πρέπει να είναι η ανεύρεση συμμάχων, έστω και σε ένα μίνιμουμ πλαίσιο
συμφωνίας, έστω σε ορισμένους μόνο στόχους. Το θέμα είναι να βρεθούμε σε μια
πορεία κοινής σύμπλευσης με διάφορες δυνάμεις, να πατήσουμε κάπου, σ’ ένα
σμίξιμο που θα βοηθήσει την αλληλογνωριμία, αλληλοκατανόηση, αλληλοεκτίμηση,
που θα επιτρέψουν τη σύγκληση στους στόχους της Πρωτοβουλίας.
• Ανένταχτοι αγωνιστές.
Οι ανοιχτές και δημοκρατικές διαδικασίες, όπως και γενικότερα η οργανωτική της λειτουργία της πρωτοβουλίας πρέπει να διευκολύνουν την προσέγγιση ανένταχτων αγωνιστών. Πρέπει να αποφεύγεται ο συγκεντρωτισμός. Είναι φυσικό η ανταπόκριση των ανένταχτων στους στόχους της Πρωτοβουλίας να είναι διαφορετικής μορφής και εμβέλειας, ανάλογα με το πολιτικό επίπεδο του καθενός και την μέχρι τώρα όσμωση που έχει με το κίνημα, πρέπει η απεύθυνση μας και η
προσέγγιση μας να ανταποκρίνεται στο μέτρο των προσωπικών του δυνατοτήτων και να μην τον τρομάζει. Να αξιοποιούμε κάθε δυνατή προσωπική προσφορά και ιδιαίτερη κλίση του. Βασικά να είμαστε αυστηροί μόνο με τον εαυτό μας.
• Ιδιαίτερη, συνεχής και επίμονη προσπάθεια να είναι η απεύθυνση μας στον εργατικό χώρο και τη νεολαία. Αυτοί είναι που σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος της αντιλαϊκής επίθεσης.
• Στην πρώτη φάση της απεύθυνσης μας, που θα είναι ένας γνωστός περίγυρος ανένταχτων περισσότερο ή λιγότερο πολιτικοποιημένων, η συμφωνία μαζί τους φαντάζει περισσότερο εύκολη, όμως όλο αυτό το δυναμικό κουβαλά τα δικά του βαρίδια (αυταπάτες, απογοήτευση, λογικές ανάθεσης, εκλογικίστικες τάσεις, ανεμπιστοσύνη, δειλία κ.λ.π). Όμως το ότι δεν είναι εντεταγμένοι και δεν έχουν άμεση εξάρτηση από πολιτικούς οργανισμούς, αφήνει ένα ευρύ πεδίο σύγκλησης
και συμμερισμού των αναγκών και των στόχων της Πρωτοβουλίας.
Πως παρεμβαίνουμε.
Το στυλ της παρέμβασης μας και η όλη παρουσία μας να μη μας αποκόπτει από τον κόσμο, αλλά να ενισχύει το γεγονός ότι είμαστε κάποιοι από αυτούς. Η ίδια η αντιπαράθεση μας, δεν πρέπει να σνομπάρει κανένα και να σέβεται τους ανθρώπους και τις απόψεις τους. Ο τρόπος παρέμβασης μας προσομοιάζει μ’ εκείνον των πρωτοβουλιών γειτονιάς. Η παρέμβαση και η λειτουργία της Πρωτοβουλίας πρέπει να την βοηθούν ν’ ανοίγει ολοένα και περισσότερο την εμβέλεια της στον κόσμο. Ζητούμενο μια λαϊκή οργάνωση που θα μπορεί σε πόλεις, γειτονιές, χωριά, πανελλαδικά να αντισταθεί και να αναμετρηθεί με την καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική λαίλαπα, να αγωνιστή για δουλειά, ειρήνη, δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία.
Η Πρωτοβουλία δεν είναι δημιούργημα εγκεφαλικό, είναι αντανάκλαση της καθημερινότητας μιας εξαρτημένης χώρας. Μιας καθημερινότητας βάρβαρων, αντιλαϊκών και αντιεργατικών πολιτικών, αποτέλεσμα της εξάρτησης και της υποτέλειας. Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί περνούν συνέχεια σε πιο αναβαθμισμένο επίπεδο, γεγονός που δεν πρέπει να αποσιωπάται ή να διαστρέφεται ή να μένουμε μόνο στα μνημόνια και την ΕΕ. Ο αγώνας για τις συνθήκες διαβίωσης δεν μπορεί να ιδωθεί ξεκομμένα από το γενικότερο πολιτικό περιβάλλον και τα διεθνή, έτσι οι όποιες διεργασίες της απεύθυνσης μας δεν μπορεί να είναι μονοθεματικές και επίπεδες αλλά ποιο σύνθετες, αφού η τραγική κατάσταση που βρίσκεται ο λαός μας είναι αποτέλεσμα της βάρβαρης και αντιλαϊκής πολιτικής των δυνάμεων του συστήματος έξω και μέσα στη χώρα. Η διαπίστωση και η αποδοχή αυτής της πραγματικότητας, η αναγκαιότητα αντίστασης, σύγκρουσης και ανατροπής και επειδή κανείς δεν περισσεύει, ούτε καν ο χρόνος, πρέπει επιτακτικά να μας ενεργοποιήσει, για μια ανοιχτή και πλατιά πρωτοβουλία, σε μια σύμπλευση κοινού αγώνα και αντιπαράθεσης, στην πορεία συνδιαμόρφωσης μετώπου πάλης ενάντια στο ιμπεριαλιστικό και καπιταλιστικό κατεστημένο.
• Προσπάθεια συγκρότησης στη συνοικίες των μεγάλων αστικών κέντρων, στις μικρές πόλεις και κωμοπόλεις, στο χωριό, πρωτόλειες μορφές αντιιμπεριαλιστικών-αντικαπιταλιστικών Πρωτοβουλιών.
• Πρωταρχική απεύθυνση σε ανένταχτους αγωνιστές του άμεσου περίγυρου και σε συλλογικότητες, με μοναδικό προαπαιτούμενο, κατά περίπτωση, τη βούληση αντίστασης, κοινής δράσης και συμμετοχής στον αγώνα ενάντια στην εξάρτηση και την υποτέλεια. Ο κύκλος αυτός πρέπει να διευρύνεται σε μια τολμηρή όσμωση μας με τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία. Οι καιροί από άποψη δεκτικότητας του κόσμου είναι ευνοϊκοί
• Συγκρότηση μιας πλατιάς Πρωτοβουλίας και ενός ανοιχτού συντονιστικού με δημοκρατική λειτουργία, με όλα τα ζητήματα ανοιχτά προς συνδιαμόρφωση, στο δρόμο των σημερινών απαιτήσεων της ταξικής πάλης, ενάντια στις αυταπάτες, το συμβιβασμό, την ενσωμάτωση και την ηττοπάθεια, κύρια πολιτικά χαρακτηριστικά της εντός και εκτός των τειχών Αριστεράς.
• Η Πρωτοβουλία θα λειτουργεί με λαϊκές συνελεύσεις και συντονιστικά.
• Θα λαμβάνει υπ’ όψη της τις τοπικές ιδιαιτερότητες του χώρου ευθύνης της και εκείνες της δικιάς της τοπικής σύνθεσης. Να μην είναι σφραγίδα κανενός.
• Η δομή και η λειτουργία της Πρωτοβουλίας πρέπει να είναι αποκεντρωμένη. Αυτό σημαίνει ότι η ουσιαστική και λειτουργική συγκρότηση και παρέμβαση της στην ταξική πάλη, θα γίνεται στον κατ’ εξοχήν χωροταξικό τομέα ευθύνης (συνοικία, κωμόπολη, χωριό) και ανάλογα με τις συνθήκες ζωής και ύπαρξης της.
`Ενας τέτοιος επιμερισμός δεν αποκλείει, φυσικά πέρα από τις επιμέρους και κεντρικές κοινές εκφράσεις στην πόλη, την επαρχία, πανελλαδικά.
Οι κεντρικότερες εκφράσεις θα αναδειχτούν από την ίδια τη λειτουργία των καταμερισμένων τμημάτων της Πρωτοβουλίας και από τις ανάγκες του πλαισίου ζωής και ύπαρξης της, που πρέπει να είναι «ανοιχτό ως προς τη διαμόρφωση και προσπελάσιμο». . Μια τέτοια δικτύωση είναι ζήτημα συγκεκριμένου προβλήματος και της ανάγκης ευρύτερης συσπείρωσης πάνω σ’ αυτό. Απαιτείται η συζήτηση και απόφαση κατ’ αρχήν των επί μέρους πρωτοβουλιών, μιας κεντρικότερης διεργασίας στη συνέχεια, πάντοτε με γνώμονα την ισότητα, τη συναγωνιστικότητα και τις δημοκρατικές διαδικασίες.
• `Εχοντας στόχο την ανασυγκρότηση της εργατικής τάξης σαν δύναμη κοινωνικής απελευθέρωσης και με το γεγονός ότι αυτή η τάξη με τη νεολαία δέχονται το μεγαλύτερο βάρος της αντιλαϊκής επίθεσης, η εργατολαϊκή κατεύθυνση της Πρωτοβουλίας είναι αυτή που συνάδει με τη σημερινή πολιτική κατάσταση.
• Η δράση της Πρωτοβουλίας δεν μπορεί να είναι μόνο η απόκρουση της επίθεσης, αλλά και η περιφρούρηση των κατακτήσεων του λαού μας και η διεκδίκηση όσων χάσαμε. Μέσα σ’ αυτή τη δυναμική μπορούν να ενταχτούν αγώνες για αξιοπρεπή διαβίωση στο κόστος ζωής, για αυξήσεις, ασφάλιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.λ.π.
• Η επιλογή τοπικά των άμεσων προτεραιοτήτων παρέμβασης και η εξειδίκευση τους κατά τομέα και περίπτωση μπορεί να γίνει αποτελεσματική με την αποκέντρωση της Πρωτοβουλίας και την επί μέρους λειτουργικότητα της τοπικά.
Απευθυνόμαστε σ’ ένα πολιτικά «ψαγμένο» και ευαισθητοποιημένο κοινό, που σήμερα βρίσκεται σε σύγχυση κι η προσέγγιση μας θα πρέπει να έχει αυξημένο πολιτικό περιεχόμενο, που χωρίς να πέφτει σε γενικές θεωριτολογίες, θα συνδέει το πρόβλημα με την παγκόσμια πολιτική σκηνή και τις επιπτώσεις του στην καθημερινή ζωή. Πρέπει να βρούμε λόγο που θα συνταιριάζει με τους στόχους και την πολιτική μας άποψη, αλλά λόγο βατό και εκλαϊκευμένο.
Χωρίς καμιά διάθεση να αποποιηθούμε την πολιτική μας γραμμή, πρέπει να ασκούμε διάλογο και αντιπαράθεση με τις διαφορετικές απόψεις, στην προσπάθεια μας για την επίτευξη ενότητας δράσης. Η διαχωριστική γραμμή της αντιπαράθεσης μας πρέπει να υπερασπίζεται τη μαζική λαϊκή οργάνωση και την κίνηση της μέσα στον κόσμο, με τον κόσμο, σε μια προσπάθεια να τον κάνει πρωταγωνιστή των εξελίξεων, ικανό να πάρει στα χέρια την τύχη του, να αντισταθεί, να συγκρουστεί και να νικήσει. Πρέπει ακόμη να ασκείται κριτικά και κατά περίπτωση ανάλογα με την πορεία και την οξύτητα της αντιπαράθεσης και πάντα σ’ αναφορά με συγκεκριμένες ενέργειες και συμπεριφορές, μπορεί να γίνει και καταγγελία.
Θα βρεθούμε στους δρόμους αγώνα με διαφορετικούς ανθρώπους ανένταχτους και εντεταγμένους, τόσο η πολιτική, όσο και η προσωπική γνωριμία και οι κοινωνικές σχέσεις θα καλλιεργήσουν ένα κλίμα εμπιστοσύνης μια σχετικά κοινή αντίληψη πάνω σ’ αυτά που μας ενώνουν κι όχι αυτά που μας χωρίζουν. Οι κάθε ατομική ή συλλογική δραστηριότητα μας δεν πρέπει να το ξεχνάει αυτό. Όλα αυτά απαιτούν αυξημένη πολιτική κατάρτιση αλλά και την αναζήτηση ενός νέου στυλ και τρόπων παρέμβασης.
Περιεχόμενο δουλειάς.
Κεντρικά πολιτικά ζητήματα αναδεικνύονται σήμερα:
• Το επίπεδο διαβίωσης του λαού που χτυπιέται με όλους τους τρόπους.
• Τα δεσμά της εξάρτησης από όλους τους ιμπεριαλιστές.
Μια βαθύτερη ανάλυση θα έδειχνε ότι στην ουσία βρισκόμαστε μπροστά σε δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος, αφού και το επίπεδο διαβίωσης του λαού μας και η αντιλαϊκή λαίλαπα που δέχεται είναι αποτέλεσμα της εξάρτησης της χώρας μας και της φύσης του ιμπεριαλισμού-καπιταλισμου. Η αντιϊμπεριαλιστική και αντικαπιταλιστική βάση και κατεύθυνση της Πρωτοβουλίας είναι μια πολιτική, αγωνιστική και κινηματική απάντηση στη σημερινή κεντρική πολιτική συγκυρία, που πολύ απλά, λαϊκά και συνθηματικά μπορεί να συνοψισθεί στον αγώνα μας για «Δουλειά, Ειρήνη, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία».
Μέσα στον Σεπτέμβρη διατυπώθηκαν οι «Προτάσεις-Σκέψεις για την επικαιροποίηση του πλαισίου και τη συγκρότηση της Πρωτοβουλίας». Συμφωνώντας με τα εννιά ευρύτερα και άμεσα αιτήματα και τους στόχους πάλης που μπαίνουν παρατηρούμε ότι:
• Οι περισσότεροι στόχοι-αιτήματα θα μπορούσαν να αναφέρονται και από τις πρωτοβουλίες γειτονιάς. Εκείνο που προέχει είναι ν’ ανοίξει η πρωτοβουλία ένα δικό της δρόμο, κατεύθυση που μπορεί να συγκλίνει με εκείνον των πρωτοβουλιών γειτονιάς, αλλά δεν θα ταυτίζεται. Η απεύθυνση και οι στόχοι της ΠΑΑΣ είναι πιο συγκεκριμένοι και σ’ ανώτερο πολιτικό επίπεδο από εκείνο των πρωτοβουλιών γειτονιάς. Ακόμη είναι σε ανώτερο και τελείως διαφορετικό πολιτικό επίπεδο από το γενικότερο κλίμα της Αριστεράς και των περισσοτέρων πολιτικών συλλογικοτήτων που αναφέρονται σ’ αυτήν. Η ανάλυση των πολιτικών ζητημάτων και των ιδιαίτερων προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο λαός, όπως και ο διάλογος και η αντιπαράθεση, πρέπει να διέπονται και να προβάλλουν τις ιδιαίτερες επιδιώξεις της Πρωτοβουλίας, την αναγκαιότητα συγκρότηση της, την απεύθυνση της και τους απώτερους στόχους της.
• Να μην μας διαφεύγει ότι από τη μια ο σκοπός μας είναι να υποδεχτούμε στα πλαίσια της Πρωτοβουλίας, όσο το δυνατόν περισσότερες πολιτικές ομάδες και ανένταχτους, αλλά και να κάνουμε, κατά περίπτωση και ανάλογα με την ποιότητα και το εύρος της αποδοχής της πλατφόρμας της Πρωτοβουλίας, όσο το δυνατόν περισσότερες συμμαχίες σε μια μίνιμουμ βάση. Προφανώς θα υπάρξουν συνεργασίες διαφορετικών ταχυτήτων, που πιθανόν να έχουν διαφορετική αξιολόγηση και προτεραιότητα στους στόχους και τα αιτήματα (εννιά σημεία) της Πρωτοβουλίας. Χρειάζονται λεπτοί χειρισμοί και να «μην χάνουμε το βουνό πίσω από το δέντρο», στον αγώνα μας δεν περισσεύει κανένας.
• Στην προσπάθεια απλώματος και ριζώματος της Πρωτοβουλίας οι κοινωνικές σχέσεις και τα πολιτιστικά μπορούν να γίνουν ουραγός στην αλληλογνωριμία και αλληλοκατανόηση των αγωνιστών και να συμβάλουν στην ποιότητα του διαλόγου και της αντιπαράθεσης. Κοινές πολιτιστικές εκδηλώσεις, εκδρομές, κάμπιγκ κ.λ.π.
από τη μια σφίγγουν τους δεσμούς των μελών της Πρωτοβουλίας και από την άλλη
είναι χρήσιμες ευκαιρίες για την όσμωση της Πρωτοβουλίας με μια πλατύτερη
απεύθυνση.
• Να προστατευτεί η Πρωτοβουλία από τις εκλογικές καταγραφές. Αυτές την περιθωριοποιούν και δεν βοηθούν στην επιδιωκόμενη πλατύτητα και μαζικοποίηση της, στενεύουν την προς τα έξω εικόνα της και στις σημερινές συνθήκες σύνθεσης και λειτουργίας της την κομματικοποιούν.
